Արորդիները Վերադառնում են…

                                           

Մենք բազմիցս խոսել ենք քրիստոնեության ապազգային կրոն լինելու, հրեադավանություն քա*րո*զելու, հայ*կա*կան ազգայինը անտեսելու եւ մարդկանց հնազանդեցնելու մասին: Ներկայացրել ենք նաեւ քրիստոնեու*թյան մուտքը Հայոց հողում՝ ավերով ու ավարով… Որպեսզի չկրկնվենք, որպես լրա**ցուցիչ նյութեր ներկա*յաց*նում ենք հետևյալ փաստաթղթերը (հայության մեջ գործող միակ արի*ադավան-հեթանոսական քաղաքական ուժի՝ Հայ Արիական Միաբանության), որոնք դեռ պա*տա*ս*խանի են սպա*սում: Այս փաստաթղթերը (և նմանատիպ այլ փաստաթղթեր) ուղարկվել են նա*և Էջմիածին, կա*թողիկոսին, սակայն որևէ արձագանքի չեն “արժանացել” դեռեւս…
* * *
Ինչպես մեր, այնպես էլ համաշխարհային պատմությունից հանրա*հայտ է, որ 301թ. քրիստոնեու*թյունը որպես պետական կրոն առաջինն ընդունած Հայաստան երկիրը կրել է անդառնալի կորուստ*ներ՝ հոգևոր-հավատամքային, պատմա-մշակու*թային, գիտա-կրթական, կացու*թա*ձևային, ազգային ու պետական ան*վտ*ան**գության, գաղափարախոսու*թյան, քաղաքակա*նության ու այլ տեսանկյուններից: Համաշխարհային պատ**մության մեջ ամրագրված “խաչակրաց արշավանքներ”-ը սար*սափելի ավե*րածությունների ու հար*յուր հա*զարավոր մարդկային զո*հերի պատճառ են դարձել: Սակայն, այն ավերը, որը կատարվել է ամե*նուր, որևէ կերպ չի համեմատվում պատմական Հայաստանում կա*տարված հատ*կապես հոգևոր-հավատամքային ու պատմա-մշա*կութա*յին եղեռնի հետ, որն իրականացվել է խառ*նազգ “գրիգոր լուսավորիչ” (իրակա*նում՝ խա*վարիչ) հոր*ջորջ*յալի գլխավորությամբ:
Քրիստոնեությունը “մտել” է նաև Հռոմ, Հունաստան, սակայն հռո*մեական ու հունական տաճար*ներն ու պատմությունը չեն ավերվել ու ոչնչացվել, մահմեդականությունը նույնպես չի կործանել պարսկական կամ եգիպտական հնագույն մշակույթը: Իսկ ինչու՞ է կործանվել հայ*կականը…
Տասնյակ պատմիչներ են արձանագրել քրիստոնեության մուտքն ու բարբարո*սու*թյունները Հա*յաստա*նում, հետագայում էլ է հանգա*մա*նալից վերլուծվել այդ պատմա-քաղաքական ու մշակութա-հավատամ*քա*յին ջարդը: Հատկապես հայտնի պատմիչ Ագաթանգեղոսի նկարագ*րությամբ, թե ինչպես են քանդվում տա*ճարներն ու ինչպիսի ատելութ*յամբ է ոչնչացվում մեր պատմությունը, քրմական հազա*րավոր տարի*ներ շա*րու*նակա*բար գրված մատյանները, հասկանալի է դառնում, որ քրիստոնեու*թյու*նը Հայաստան է մտել ատե*լու**թյամբ ու բռնությամբ, մահ ու ավեր սփռելով, որն ակնհայտ ՑԵՂԱՍՊԱ*ՆՈՒԹՅՈՒՆ է՝ իրակա*նացված ինչ*պես հո*գևոր, այնպես էլ ֆիզիկական իմաստով: Նման բան կաներ միայն հայ ազգի ոխերիմ թշնամին, գրիգոր խա*վարիչն անձամբ է ղեկավարել այդ գործողությունները և նրա պիղծ անունն այսօր մե*զանում հա*մարվում է սրբացած… մինչդեռ նրա անունը պիտի դրվեր աթաթուրքի ու այլ ցեղասպանների անիծյալ շար*քում:
ԱրԷգԱկի (Արական-Է(Ի)գական Ակունքի) Արարչական Լույսը փոխ*վեց Լուսնի (լույս-սին, սին-լույս) ար*տա*ցոլանք-լույսով, և մենք դար*ձանք “(սին)-լուսա*վորչա*կան”, այստեղից էլ ՀԱՅՈՑ ՃԱԿԱՏԱԳՐԻ ԱՆԻ*ՎԸ սկս*եց թարս պտտվել՝ ԼՈՒՅՍԻՑ դեպի ԽԱ*ՎԱՐ… Արևապաշտու*թյու*նից՝ Լուսնապաշտություն:
Մի առիթով հույն զբոսաշրջիկները Գառնիում զարմացան, թե՝ “հայերն ինչպես են սուրբ համա*րում մի մարդու, որն անխնա, գուցե նաև միտումնավոր ոչնչացրել է իրենց հիշողությունը, սկիզբը…”: Իսկ հայ եկե*ղեցին սա չգիտի՞, 130-ից ավելի կաթողիկոսներից գոնե մեկի խիղճը չտանջե՞ց իրեն, գոնե որևէ եկեղե*ցա*կան սպասավորի խիղճը իր մեջ էլ չխոսե՞ց… Ազգությամբ լեհ Հռոմի պապը ներո*ղություն հայ*ցեց կաթո*լի*կ*ների գործած բոլոր մեղքերի համար, …մերոնք քարի պես լուռ են:
Մենք, հենվելով բազմաթիվ ուսումնասիրությունների ու իրողութ*յունների, դիմում ենք ՀՀ գլխավոր դատախազին՝ քրեական գործ հա*րուցելու հայ առաքելական եկեղեցու դեմ, ի դեմս՝ կաթո*ղիկոսի, որպես գրի*գոր խավարիչի հետնորդների ու Հայաստանում ավելի քան 1700 տարի կատար*ված քրիստոնեական բար*բարոսությունների ու խարդա*վանքների զոհերի պատասխանատուի, նաև այս ամենն իմացողի ու թաք*ցնողի:
Մեղադրանքը՝ ՀԱՅՈՒԹՅԱՆ ՀԱՆԴԵՊ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ իրողութ*յունն է: Մենք պատրաստ ենք պատ*մական փաստերի վրա դա հիմնա*վորել նախաքննության ընթացքում:
Պահանջում ենք. 
1. Օրենքով արգելել քրիստոնեական եհովապաշտական ու ցեղամո*լական (այլազգի ընտրյալության) կրո*նի քարոզը Հայաստանում:
2. Պարտադրել հայ առաքելական եկեղեցուն՝ ներողություն խնդրել հայ ազգից, քրիստոնեկան ու “լուսա*վորչական” բարբարոսություննե*րի ու մեր ազգին պատուհասած անդառնալի կորուստների համար: Որից հե*տո արգելել եկեղեցու գործունեությունը՝ ունեցվածքը վերա*դարձնելով ազգին:
3. Բոլոր քրիստոնեական հուշարձանները համարել պատմա-մշակու*թային արժեք, պետական սե*փակա*նու*թյուն: Այն եկեղեցիները, որոնք կառուցվել են արիական-հեթանոսական տաճարների վրա, բերել նա*խնա*կան տեսքի՝ եկեղեցու պետականացրած միջոցներով:
4. Հայատյաց ու սրբապիղծ ճանաչել գրիգոր լուսավորիչ կոչեցյալին ու նրա անձը ճանաչել Հայոց հավա*տամքային ցեղասպանության գլ*խավոր կազմակերպիչ: Նրան մեղավոր ճանաչել նաև Հայոց արքա Տր*դա*տին թունավորելու և հետո, հակաթույն հրամցնելով, իբր հրաշք գործելու խարդա*խու*թյան ու այն առավելա*գույնս ի չարս օգտագոր*ծե*լու մեջ:
Մեր այս քայլը շատերը կանվանեն հերթական “շոու”, ոտն*ձգու*թյուն քրիստոնեական “սրբա*զան” ար*ժեքների դեմ, հեթանոսական բարբաջանք, անտեղյակության հետևանք և այլն, սակայն, վս*տահ ենք, շատ-շա*տերը իրապես կհասկանան մեր նպատակի իմաստն ու կարև*որությունը: Մենք ար*ժևորում ենք մեր պատ*մության իրական ու ճշմար*տացի գնահատումը, ինչքան էլ այն դաժան կամ ամոթալի դիտվի, քանզի միայն այսպես կարող ենք խուսափել նոր սխալներից, իսկ հինը դաս կհան*դիսանա բոլոր սերունդների համար: Այս համատեքստում, արդեն պատմաբանների կողմից վերաար*ժեքավորվում է մեզանում դասական օրինակ դար*ձած “Վարդա*նանց (զուտ կրոնական) պատե*րազմը”, դրա նպատակահարմա*րութ*յունն ու իմաստը, մար*տավարու*թյան պարզունակությունը՝ ռազմական տեսանկյունից…
Հ.Գ. – Մենք պարտավոր ենք մեր սերունդներին կրթել իրական ու հայ*րենատիրական հաղթանակ*նե*րով, հավիտենարժեք գաղափարներով, ազգային համապարփակ ավանդությամբ: Մենք տեր ենք մեր պատմու*թ*յան անքակտելի շարունակականությանը՝ սկսած հայ-արիական ժա*մանակներից, ամ*փոփված հեթանոսա*կան, քրիստոնեական… համայ*նավարական և նորօրյա ժամանակներով: Բազ*միցս արդարացիորեն գրվել ու խոս*վել է հեթանոսական և համայնավարական ժամանակա*շր*ջան*նե*րի սխալների մասին, խոսվում է նաև մեր*օրյա սխալներից, սակայն, չգիտես ինչու քրիստոնեության անցյալն ու ներկան անընդ*հատ փորձում են շղար*շով պատել, հանկարծ չվերլուծել ու չքննա*դատել: Ինչու՞… 
* * *

Մենք՝ հայ-արիականներս, մի շարք միջոցառումներում, նաև մա*մուլով, հարց ենք բարձ*րացրել, որ*պես*զի հանրակրթական դպրոցնե*րում մեր երեխաներն իրենց հա*վատքին համա*հունչ հոգևոր դաս*տի*ա*րա*կու*թյուն ստանան: Սա նաև ՀՀ Սահմանադ*րության հոդված 23-ի պահանջն է. “Յուրաքանչյուր ոք ունի մտքի, խղճի և դավանան*քի ա*զատության իրավունք: Կրոնի և համոզմունքների արտահայտման ա*զատու*թ*յու*նը կարող է սահմանափակվել միայն օրենքով սահմանված՝ Սահմանադրության 45 հոդվածում նախա*տեսված հիմքերով”, այս*ինքն՝ ռազմական դրության ժամանակ:

Մենք ՀՀ արդարադատության նախարարությունում գրանցված “Արորդիների Ուխտ”-ի (նշված է որպես հեթանոսական կազմակերպու*թյուն) հետևորդներ ենք: Ուստի, մեր երեխա*ները կնքված լինելով Գառ*նո արի*ական-հեթանոսական տաճարում որպես արորդիներ, լուրջ հա*կասության մեջ են հայտնվում, երբ դպրո*ցում պարտադրվում է “Հայ եկեղեցու պատմու*թյուն” կոչված առարկան, որի ժամանակ առավելա*պես քրիս*տո*նե*ական կրոնի պատմու*թյուն և օտար մի ազգի գերակա*յության սին տեսությունն է դասավանդվում, քան՝ եկե*ղեցու պատմու*թյուն: Նույնիսկ քրիստոնեական աղիողորմ աղոթքներ են պարտադ*րում սովորել հայ-արի*ա*ցի հպարտ ու զինապարտ երեխաներին: Եթե դասավանդվեր բոլոր կրոնների ընդ*հանուր պատմություն, ապա գոնե հասկանալի կլիներ, որ ճանաչողական խնդիր է լուծվում: Բայց այդ*պես չէ, ուստի եթե սա դի*տարկ*վում է հայ եկեղեցու պատմություն, ա*պա ինչու՞ է այն առանձնացվել հայոց պատմությունից, գուցե սա իրո՞ք օ*տար պատմություն է, եթե՝ ոչ, ապա մենք պահանջում ենք, որ զուգահեռ դասավանդվի նաև “Հայ տաճարի պատմություն”, կամ էլ՝ մեր երեխաներին պիտի դասավանդվի “Ուխտագիրք”-ը, որն արորդի*ների Աստվա*ծաշունչն է, և դա ամրագրված է “Արորդիների Ուխտ”-ի կանոնադրության մեջ:
Մենք մի շարք դեպքերում արգելել ենք մեր երեխաներին սովորել քրիստոնեական հեր*թական “խաչա*կրաց” գրավոր պարտադրանքը: Սակայն, եթե հարցը վերջնական լուծում չստանա, ապա ստիպված ենք լինելու որպես բողոքի նշան հրապարակայնորեն այրել այդ դա*սագրքերը:

Հայ Արիական Միաբանության

Գերագույն Խորհուրդ

__________________